και κατάφερε να τερματίσει τον αγώνα Πλαταιές- Δελφοί 107,5 χλμ. με χρόνο 13.54.45 (αν και σε αυτούς τους αγώνες το τελευταίο πράγμα που μετρά είναι ο χρόνος)
Ιστορικη Αναδρομη του Αγωνα.
Καλοκαίρι του 479 π.Χ.
Στους πρόποδες του Κιθαιρώνα, έξω από τα τείχη των Πλαταιών στον κάμπο γίνεται η σπουδαιότερη και πιο καθοριστική μάχη των Ελλήνων κατά των Περσών. Η νίκη κατά του εχθρού συντριπτική. Η χαρά των νικητών μεγάλη. Όμως οι Πλαταιείς δεν ησυχάζουν. Πιστεύουν, πώς η παρουσία και μόνο των βαρβάρων έχει μολύνει το πυρ που έκαιγε στο βωμό της πόλης τους.
Οι άρχοντες της πόλης, καλούν αμέσως μετά τη μάχη, τον οπλίτη ημεροδρόμο τους, τον γοργοπόδαρο Ευχίδα. Η αποστολή του είναι να πάει αμέσως στους Δελφούς και να φέρει πίσω καθαρό και εξαγνισμένο πυρ από το ιερό του Απόλλωνα. Η κούραση από τη μάχη μεγάλη, η αποστολή όμως μεγαλύτερη και ιερή. Ο Ευχί-δας ξεκινά αμέσως, Τρέχει συνεχώς ανάμεσα σε χαράδρες, δάση, βουνά και στενά μο-νοπάτια. Φτάνει στους Δελφούς. Εξαγνίζει το σώμα του στην Κασταλία πηγή, φορά δάφνινο στεφάνι, παίρνει καθαρό πυρ από το ιερό του Απόλλωνα, και επιστρέφει στις Πλαταιές, σε 24 περίπου, ώρες διανύοντας απόσταση 1000 σταδίων δηλαδή σχεδόν 200 χλμ. Ο Ευχίδας παρέδωσε το ιερό πυρ και αμέσως μετά εξέπνευσε περνώντας για πάντα την πύλη της αιωνιότητας.
1993, 2472 χρόνια μετά
Ο άθλος του ημεροδρόμου Ευχίδα, αποτελεί έμπνευση αλλά και πρόκληση σ’ ένα σύγχρονο δρομέα τον Παναγιώτη Αντωνόπουλο. 1-2 Μαΐου 1993 ξεκινά την προσπάθεια ν’ αναβιώσει τον άθλο του Ευχίδα και τα καταφέρνει καλύπτοντας την απόσταση σε 32 ώρες.
Έτσι έγινε η αρχή.