ΡΕΤΡΟ

Άννινος Μαρκουλλίδης. Ο απόλυτος σταρ των ΑΜΚΕ.

Εμφανίστηκε πριν ακριβώς είκοσι χρόνια στους 3ους Αγώνες Μικρών Κρατών Ευρώπης, τους οποίους διοργάνωσε η Κύπρος. Στρατιώτης, τότε, έκανε τον κόσμο στο Μακάρειο Στάδιο να διερωτάται ποιος είναι αυτός ο 19χρονος που κέρδισε το 200αρι, ήταν στις ομάδες των 4Χ100μ. και 4Χ400μ. που εξασφάλισαν το χρυσό και δεύτερος στο 400αρι. Η εξέλιξη του την επόμενη 15ετία έδειξε πόσο τυχεροί ήταν όσοι είδαν από κοντά τον Άννινο Μαρκουλλίδη στο ξεκίνημά του..
Μέχρι το 2005 όταν συμμετείχε για τελευταία φορά σε ΑΜΚΕ, είχε κρεμάσει στο λαιμό του 21 χρυσά μετάλλια και ένα αργυρό - αυτό της πρώτης του διοργάνωσης - σε ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο ρεκόρ για κύπριο αθλητή στίβου, και όχι μόνο. Με τέσσερα ολόχρυσα μετάλλια γύρισε από την Ανδόρα το ‘91, αφού στα Πυρηναία δεν του γλίτωσε ούτε η κούρσα των 400μ. Σύντομα η απόσταση αυτή και η αντίστοιχη σκυτάλη ήταν παρελθόν για τον Άννινο, που επικεντρώθηκε σε 100μ., 200μ. και 4Χ100μ. Στη δεκαετία του ’90 ήταν ο σταρ των Αγώνων μιας και την εποχή εκείνη θεωρείτο ένας από τους ταχύτερους λευκούς σπρίντερ στον κόσμο.
Ένα χρόνο μετά τις εξαιρετικές κούρσες στην Ολυμπιάδα της Ατλάντα (‘96) δεν κατάφερε να πάει στους ΑΜΚΕ της Ισλανδίας, στη μοναδική διοργάνωση που έχασε.

Το 1999 στο Λουξεμβούργο έτρεξε μόνο στα 100μ. «Είχα ένα σημαντικό μίτιγνκ στη Γερμανία και πήγα απλά για να κερδίσω το 100άρι και να φύγω», λέει σήμερα ο Άννινος, που δυσκολεύεται να θυμηθεί πόσα και ποια μετάλλια έχει κερδίσει σε κάθε διοργάνωση. Ξεχωρίζει, επίσης, τους Αγώνες του 2001 στο Σαν Μαρίνο, αφού την ίδια χρονιά κέρδισε και τους Μεσογειακούς στην Τύνιδα. Πήγε στη Μάλτα δυο χρόνια αργότερα και την Ανδόρα το 2005, μια διοργάνωση που αποτέλεσε το κύκνειο άσμα του ως αθλητής.
«Ακόμα και στους ΑΜΚΕ κατέβαινα με άγχος διότι ήμουν φαβορί και δεν ήταν ότι πιο κολακευτικό να χάσεις από ένα αθλητή με χειρότερο χρόνο από τον δικό σου», θυμάται σήμερα ο Μαρκουλλίδης, ο οποίος στη δεκαετία του ’90 είχε για αντιπάλους στα 100μ. και τα 200μ. των ΑΜΚΕ τους Κύπριους συναθλητές τους, αφού «το επίπεδο των Παγκύπριων Αγώνων ήταν ψηλότερο από των ΑΜΚΕ», όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο κορυφαίος Κύπριος σπρίντερ όλων των εποχών και σήμερα καθηγητής στο Αθλητικό Σχολείο της Λεμεσού.